Kalwin (francuski teolog i reformator religijny, twórca kalwinizmu, czyli nurtu protestantyzmu, urodzony w 1509 roku) często wypowiadał się przeciwko cudom w ciele Chrystusa. Nauczał, że Bóg czyni cuda w taki sposób, w jaki chce je czynić i wtedy kiedy zadecyduje, że chce je czynić oraz że my sami nie mamy absolutnie żadnego wpływu na cud, który ma miejsce. Wierzył on, że nasza relacja z Bogiem jest z góry ustalona.
Arminius (holenderski teolog i reformator protestancki, urodzony w 1560 roku) przeciwstawiał się Kalwinowi. Nauczał on, że nasza relacja z Bogiem nie jest z góry ustalona ale dynamiczna, co znaczy że Bóg pragnie czynić cuda i wyrażać przez nas swoją nadnaturalną moc w zależności od naszej odpowiedzi i reakcje względem niego. Twierdził, że to, jak dużo ponadnaturalnych rzeczy doświadczamy, zależy od tego w jaki sposób mu odpowiadamy oraz czy wierzymy i jesteśmy posłuszni prawdom objawionym w Słowie Bożym. Nauczał, że to czy będziemy doświadczać cudów, jest bezpośrednio związane z naszym posłuszeństwem i wiarą w Słowo Boże.
Syntetyczne, biblijne i uporządkowane wyjaśnienie zagadnienia:
czy relacja wierzącego z Bogiem oraz doświadczenie cudów jest:
— ustalone z góry (jak u Kalwina), czy
— dynamiczne (jak u Arminiusza)?
Przedstawiam pełne biblijne spojrzenie, bez oparcia o systemy teologiczne, tylko o Pismo (TR, UBG).
1. CO MÓWI PISMO? – DWA NAPIĘCIA, KTÓRE MUSZĄ ISTNIEĆ RAZEM
W Biblii występują dwie równoległe rzeczywistości, które nie znoszą się, ale uzupełniają:
(A) SUWERENNOŚĆ BOGA – On inicjuje, działa, decyduje
Bóg jest absolutnie suwerenny:
• „Bóg sprawia w was chcenie i wykonanie” (Flp 2:13).
• „Jak zechce, tak czyni” (Ps 115:3).
• „Z wielką mocą Pan współdziała i potwierdza słowo znakami” (Mk 16:20).
Co to oznacza?
Cud nigdy nie wynika z siły człowieka, jego „mocy”, ani samej techniki.
Nie jest też „automatem”: naciskasz – otrzymujesz.
(B) WSPÓŁDZIAŁANIE CZŁOWIEKA – Bóg oczekuje reakcji wiary
Z drugiej strony Biblia naucza jasno:
• „Według WIARY waszej niech się wam stanie” (Mt 9:29).
• „Nie uczynił tam wielu cudów Z POWODU ich niewiary” (Mt 13:58!).
• „A takie znaki będą towarzyszyć TYM, KTÓRZY UWIERZĄ…” (Mk 16:17–18).
• „On dał im władzę nad wszystkimi demonami i moc uzdrawiania chorób” (Łk 9:1).
• „Modlitwa WIARY uzdrowi chorego” (Jak 5:15).
Co to oznacza?
Bóg działa, ale człowiek odpowiada, a ta odpowiedź wpływa na to,
czy Jego moc OBJAWI się, czy zostanie w nas stłumiona (1 Tes 5:19).
2. CO NA TEMAT CUDÓW?
Biblia NIE popiera kalwińskiego poglądu, że:
„Bóg z góry ustalił kiedy i czy uzdrowi, a człowiek nie ma na to wpływu”
Dlaczego?
(1) Jezus tego nie nauczał
Jezus ZAWSZE wymagał wiary w danym momencie:
- „Jeśli możesz? Wszystko jest możliwe dla wierzącego” (Mk 9:23).
- „Twoja wiara cię uzdrowiła” (Mt 9:22; Mk 10:52).
- „Nie bój się, tylko wierz” (Mk 5:36).
Nigdy nie mówił:
„Jeśli Bóg zdecyduje, uzdrowi cię”.
(2) Jezus ganił niewiarę uczniów, NIE decyzję Boga
Gdy uczniowie nie potrafili uzdrowić epileptyka:
Jezus nie powiedział:
„Ojciec nie postanowił go uzdrowić”
Lecz:
„Z powodu waszej małej wiary” (Mt 17:20).
(3) Jezus mówi wyraźnie: wierzący będą kłaść ręce → chorzy odzyskają zdrowie
(Mk 16:17–18)
To jest obietnica, a nie możliwość zależna od losowego, tajemniczego dekretu.
BIBLIA więc uczy: Bóg jest suwerenny, ale uzdrawia zgodnie z zasadą wiary, nie losowo.
Relacja jest dynamiczna, nie fatalistyczna (przesądzona, z góry ustalona przez Boga).
3. „A JEŚLI KŁADĘ RĘCE, A NIC SIĘ NIE DZIEJE?”
Co, gdy wierzący kładą ręce, ale nie są „absolutnie przekonani”, że Słowo jest finalne.
Jezus powiedział:
„Abyście mieli wiarę Bożą” (Mk 11:22 – literalnie: εχετε πιστιν Θεου, „mieć wiarę Boga”).
Wiara Boża = pewność, że to, co On powiedział, jest prawdą TERAZ.
Przeszkody, które Biblia wskazuje:
• niewiara (Mt 13:58)
• wątpliwość (Jak 1:6–7)
• brak posłuszeństwa (1 Jan 3:22)
• zaburzone relacje (1 P 3:7)
• grzech niewyznany (Ps 66:18; 1 J 1:9)
• brak trwania w Jezusie (J 15:5–7)
To pokazuje, że relacja nie jest statyczna – jest żywa i reagująca.
4. MIESZANIE WIARY Z NIEWIARĄ
Działanie „na wszelki wypadek”, zamiast z pewnością serca.
Biblia mówi:
„Modlitwa WIARY uzdrowi chorego” (Jak 5:15),
a NIE „modlitwa nadziei”.
5. JAK TO POŁĄCZYĆ BIBLIJNIE (bez Kalwina i Arminiusza)?
(1) Bóg jest suwerenny → On jest źródłem cudu
ale
(2) Bóg związał działanie znaków z wiarą wierzącego
– nie z kaprysem czy tajemnym dekretem.
To właśnie Jezus ogłosił:
„Zaprawdę, kto POWIE… i NIE ZWĄTPI w swoim sercu… będzie mu to, co powie”
(Mk 11:23)
To nie jest statyczne.
To jest dynamiczne współdziałanie.
6. DOKŁADNE BIBLIJNE PODSUMOWANIE
1. Bóg już podjął decyzję, że chce uzdrawiać.
Mt 8:17, Iz 53:4-5, 1 P 2:24, Mk 16:17–18
2. To, ile doświadczamy, zależy od tego, czy wierzymy tej decyzji.
Mt 13:58, Mk 9:23, Jak 1:6–7
3. Wiara rodzi się ze słuchania Słowa (Rz 10:17)
– nie z teologicznych systemów.
4. Cuda nie są uzależnione od „humoru Boga”, ale od niezmiennej natury Boga objawionej w Chrystusie.
Hbr 13:8 – „Jezus Chrystus ten sam wczoraj, dziś i na wieki”.
5. Człowiek pozostaje odpowiedzialny za swoją odpowiedź wiary.
J 15:5–7, Jak 5:15, 1 Jan 3:21–22
7. OSTATECZNA ODPOWIEDŹ
Biblia NIGDZIE nie popiera idei, że:
- Bóg z góry ustalił co do joty osobistą relację każdego człowieka
- ani że cuda pojawiają się tylko wtedy, gdy On „zdecyduje”.
Przeciwnie:
Bóg jest suwerenny w swojej decyzji, że będzie uzdrawiał,
ale to, czy to objawi się tu i teraz, zależy od wiary człowieka.
Czyli:
Decyzja jest ustalona – mechanizm jest dynamiczny.
Poniżej jedna z najbardziej zdrowych modlitw „o prowadzenie” jakie można wypowiadać.
„Duchu Święty, proszę, abyś mnie napełniał i prowadził, abym był poddanym i dostępnym naczyniem Twojej miłości. Ty jesteś źródłem wszelkiej mocy i łaski, a ja jestem tylko naczyniem. Używaj mnie zgodnie ze swoją wolą — tak, jak chcesz i kiedy chcesz. Chcę być posłuszny Twojemu Słowu i gotowy na każde dzieło, które Ty sam potwierdzisz i wykonasz. Niech Twoja miłość przepływa przeze mnie i objawia się w uczynkach, które Ty przygotowałeś. Tobie chwała, Panie — nie mnie.”
Zachęcam Cię, przeczytaj „Pogłębioną analizę powyższej modlitwy „o prowadzenie””.
