1 Koryntian 5:5 to bardzo istotny fragment, który pokazuje, jak Boża sprawiedliwość i łaska współistnieją w stosunku do wierzącego, który upadł. Ten werset nie tylko potwierdza duchową tożsamość upadłego wierzącego, ale także ujawnia cel dyscypliny w eklezji: zbawienie ducha mimo sądu nad ciałem.
📖 1 Koryntian 5:5 (UBG)
Tego [człowieka] wydajcie szatanowi na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w dniu Pana Jezusa.
🔍 KONTEKST I ANALIZA
🔹 Tło sytuacji:
- Człowiek w zborze w Koryncie żył w grzechu kazirodztwa (w. 1) – coś, co nawet poganie uznawali za haniebne.
- Eklezja zamiast reagować żałobą i dyscypliną – tolerowała grzech (w. 2).
🔑 CO Z TEGO WYNIKA?
1. Ten człowiek był nadal duchowo żywy – nowonarodzony
- Paweł nie mówi, że „stracił zbawienie” ani że „został przeklęty” w sensie potępienia.
- Wręcz przeciwnie – mówi: „aby duch był zbawiony w dniu Pana Jezusa”.
- Jest to zgodne z wcześniejszymi obserwacjami: nowonarodzony może zgrzeszyć, być cielesny, ale nie przestaje być duchowo dzieckiem Bożym.
2. „Wydanie szatanowi” – forma surowej dyscypliny
- Greckie: paradounai tō Satana – „przekazać/wydać szatanowi”:
- Por. z 1 Tym. 1:20 (Hymeneusz i Aleksander)
- Chodzi o oddanie człowieka poza ochronę społeczności wierzących, by poniósł konsekwencje cielesne (cierpienie, choroba, nawet śmierć).
- To działanie napominające i oczyszczające – nie z zemsty, ale ku przywróceniu.
3. Ciało może być zniszczone, ale duch zbawiony
- Tu jest jasne rozróżnienie:
- Ciało – ziemska część, skażona grzechem
- Duch – tożsamość nowonarodzonego człowieka w Chrystusie
- Zgodnie z 2 Kor. 4:16 – „choć nasz zewnętrzny człowiek niszczeje, to wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień”.
4. „W dniu Pana Jezusa” – kontekst eschatologiczny
- To odnosi się do powrotu Chrystusa i pochwycenia (por. 1 Tes. 4:15–17; 2 Tes. 1:10).
- Paweł wierzy, że duch tego człowieka zostanie zachowany na dzień Pański, mimo że teraz musi przejść przez Bożą dyscyplinę.
📌 PODSUMOWANIE TEOLOGICZNE
| Aspekt | Znaczenie |
|---|---|
| Tożsamość | Mimo grzechu – ten człowiek był nadal nowonarodzony i miał ducha zbawionego. |
| Dyscyplina | „Wydanie szatanowi” to surowa, ale tymczasowa kara dla oczyszczenia i pokuty. |
| Cel | Nie potępienie, ale ocalenie ducha – pokazuje, że Bóg nie zabija własnego dziecka, ale je karci i wychowuje. |
| Zgodność z Hebr. 6 | Nie potrzeba „ponownego narodzenia” – tylko powrót do prawdy i tożsamości w Chrystusie. |
🧩 W POŁĄCZENIU Z CAŁYM NASZYM ROZWAŻANIEM
- Potwierdza to, co widzieliśmy w:
- Hebr. 6 – nie potrzeba ponownej pokuty jak dla nienawróconych
- 1 Kor. 3:15 – można być zbawionym „jak przez ogień”
- Rzym. 8:1, Hebr. 12 – nie ma potępienia, ale jest karność
Oto tabela porównawcza przypadków upadku wierzących w Nowym Testamencie – wraz z ich konsekwencjami, sposobem działania Boga i duchową oceną ich stanu. Pokazuje to, że upadek nie jest tożsamy z utratą zbawienia, a Boże działanie ma na celu naprawę, nie odrzucenie.
📊 Zestawienie upadków wierzących w Nowym Testamencie
| Osoba / Grupa | Fragment | Rodzaj upadku | Konsekwencje | Czy byli nowonarodzeni? | Działanie Boże / Eklezji | Cel Boży |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Piotr | Mat. 26:69–75 | Zaparcie się Jezusa | Żal, płacz, skrucha | ✅ Tak (Jan 13:10; Łuk. 22:32 – Jezus modlił się za niego) | Jezus przywraca go (Jan 21:15–19) | Odbudowa, pasienie owiec |
| Ananiasz i Safira | Dz. Ap. 5:1–11 | Kłamstwo Duchowi Świętemu | Śmierć fizyczna | ✅ Tak – nazwani „wśród wierzących” (w. 11) | Sąd dla ostrzeżenia eklezji | Oczyszczenie społeczności |
| Człowiek z 1 Kor 5 | 1 Kor. 5:1–5, 2 Kor. 2:6–8 | Cielesna niemoralność | Wydanie szatanowi, wykluczenie | ✅ Tak (w. 5 – „aby duch był zbawiony”) | Przywrócenie z miłością (2 Kor. 2:8) | Naprawa, oczyszczenie, zbawienie ducha |
| Hymeneusz i Aleksander | 1 Tym. 1:19–20 | Bluźnierstwo, herezja | Wydani szatanowi | ❓ Być może – nazwani „odrzucającymi wiarę” | Surowa dyscyplina | Nauczenie czci Boga |
| Demas | 2 Tym. 4:10 | Pokochanie świata, porzucenie Pawła | Odejście | ❓ Niepewne – wcześniej był współpracownikiem (Kol. 4:14, Filem. 1:24) | Brak szczegółów | Nieznane |
| Galacjanie | Gal. 1:6–9, 3:1–3 | Powrót do uczynków prawa | Zwiedzenie, utrata wolności | ✅ Tak – „otrzymali Ducha” (3:2) | Napomnienie przez Pawła | Powrót do łaski |
| Hebrajczycy 6 | Hebr. 6:4–6 | Odejście od fundamentu wiary | Niemożność odnowienia przez pokutę (jak dla nienawróconych) | ✅ Tak – „zakosztowali Ducha” | Napomnienie, wezwanie do trwania | Powrót do tożsamości w Chrystusie |
| Koryntianie (cielesność) | 1 Kor. 3:1–3 | Cielesność, spory, zazdrość | Brak duchowego wzrostu, spalenie dzieła | ✅ Tak – „bracia… w Chrystusie” | Napomnienie, nauka | Zbudowanie na trwałym fundamencie |
| Pięć zborów z Objawienia (Efez, Pergamon, Tiatyra, Sardes, Laodycea) | Obj. 2–3 | Różne grzechy i letniość | Ostrzeżenia, utrata światła | ✅ Tak – to były istniejące eklezje | Wezwanie do opamiętania | Zwycięstwo, udział w chwale |
🔑 WNIOSKI
- Nowonarodzony wierzący może zgrzeszyć lub zejść z drogi – jednak pozostaje duchowo związany z Chrystusem.
- Bóg nie odrzuca swoich dzieci, lecz je dyscyplinuje, nawet jeśli oznacza to śmierć ciała (np. Ananiasz i Safira, 1 Kor. 11:30).
- Celem zawsze jest naprawa, zbawienie ducha i oczyszczenie eklezji – nigdy tylko kara sama dla siebie.
