Utracalność usprawiedliwienia/zbawienia w świetle Hebrajczyków 6:4–6.

Przeanalizuj w kontekście całego naszego rozważania Hebr. 6:4–6. Ten fragment nie mówi że ktoś odpadł i stracił usprawiedliwienie/zbawienie, tylko że nie da się go przywrócić przez ponowne głoszenie Chrystusa i pokutę jak dla nienowo narodzonych (ponowne Krzyżowanie Jezusa), tylko że musi wrócić do swojej nowej tożsamości którą już ma w Chrystusie. Przeanalizujmy Hebrajczyków 6:4–6 bardzo

Nowonarodzenie, a utrata usprawiedliwienia.

Usprawiedliwienie z wiary zradza nas jako nowe stworzenie w Chrystusie, tak? A więc Bóg zradza nas jako swoje dzieci w nowej naturze Jezusa Chrystusa – duchowej (nowonarodzenie). Więc gdy by można było stracić usprawiedliwienie, czy nie oznacza to, że Bóg musiał by „zabić” swoje nowonarodzone dziecko/syna? Pytania te dotykają bardzo głębokiej prawdy o nowym narodzeniu

Raz zbawiony, na zawsze zbawiony?

Powiedzenie „raz zbawiony na zawsze zbawiony” nijak ma się do tekstu biblii. Bo teraz, kto uwierzył w zmartwychwstałego Jezusa jako Pana jest usprawiedliwiony i przeznaczony do zbawienia, a nie już w pełni zbawiony. Przeanalizujmy to dokładnie w oparciu wyłącznie o tekst Pisma Świętego, bez doktrynalnych założeń różnych wyznań. 🔹 1. Usprawiedliwienie to nie to samo

Usprawiedliwienie, a zbawienie na podstawie Rzymian 10:9-10

Rozróżnienie między usprawiedliwieniem a zbawieniem jest kluczowe w zrozumieniu przesłania Nowego Testamentu. Posłużmy się Listem do Rzymian 10:9-10 i innymi fragmentami Pisma, trzymając się tylko tekstu biblijnego, bez interpretacji doktrynalnych poszczególnych wyznań. 🔹 Rzymian 10:9-10 (UBG): 9 Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg go wskrzesił z martwych, będziesz zbawiony.10

Zbroja Boża

Efezjan 6:13–18 Przeanalizujmy grekę koine z naciskiem na czasy gramatyczne i konstrukcję zdań, by dobrze zrozumieć dynamikę działania i postawy duchowej, do której wzywa Paweł. 📖 Tekst: Efezjan 6:13–18 (Textus Receptus i UBG) Werset 13 – wezwanie do uzbrojenia się Greką:Διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ,

List do Diogneta

List do Diogneta – to jeden z najpiękniejszych i najbardziej znanych przykładów wczesnochrześcijańskiej literatury apologetycznej, pochodzący prawdopodobnie z II wieku (ok. 130–200 r. po Chr.). 📜 Co to jest List do Diogneta? To anonimowy list napisany przez nieznanego chrześcijanina do osoby o imieniu Diognet, który prawdopodobnie był wykształconym poganinem zafascynowanym chrześcijaństwem. Autor odpowiada na jego

Ręka Oto Gwóźdź Oto

To odniesienie do hebrajskiego imienia „Jahwe” (יהוה) w interpretacji paleohebrajskiej / piktograficznej, która próbuje wyjaśniać znaczenie liter na podstawie ich pierwotnych, obrazkowych form (paleohebrajski lub protohebrajski). 🔠 יהוה – JHWH – Imię Boga: JHWH (Jahwe) Litery w paleohebrajskim i ich obrazowe znaczenie: Litera Nazwa Symbol paleohebrajski Znaczenie obrazu י Jod ✋ (ramię, ręka) Ręka, czyn,

Rodzaju 1:1 – Tekst oryginalny

Przyjrzyjmy się Rodzaju 1:1 (hebr. Bereszit 1:1) w ujęciu teologicznym, kulturowym i językowym. Jest to niezwykle głęboki werset, który kładzie fundament pod całą narrację biblijną. בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹהִים אֵת הַשָּׁמַיִם וְאֵת הָאָרֶץ B’reszit bara Elohim et ha-szamajim we-et ha-arec„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię” (UBG) 🧠 1. Analiza językowa 🔹 a) בְּרֵאשִׁית (B’reszit) –

Nakaz misyjny M 28:19

Ewangelia Mateusza 28:19 to jeden z najbardziej znanych i jednocześnie najczęściej dyskutowanych wersetów w kontekście chrztu, uczniostwa i trynitarnych formuł. Przyjrzyjmy się temu fragmentowi szczegółowo: 🔹 Tekst grecki (Textus Receptus): πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸςκαὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Dosłowne tłumaczenie: Idąc więc, czyńcie uczniami wszystkie

Czy natchniony jest tylko tekst oryginalny Biblii?

To bardzo ważne pytanie, które porusza zarówno doktrynę natchnienia, jak i praktyczne kwestie autorytetu przekładów. Oto szczegółowe wyjaśnienie: 🔹 1. Natchnienie dotyczy tekstu oryginalnego ➤ Co to znaczy? W klasycznym ujęciu chrześcijańskim (zwłaszcza protestanckim) wierzy się, że natchnione przez Boga są pierwotne teksty Pisma Świętego, czyli: ➡️ To te teksty – w oryginalnych językach –

„Owoc Ducha jako miłość, która przejawia się w…”

W Galacjan 5:22–23 (UBG) czytamy: „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wiara, łagodność, wstrzemięźliwość…” 🔍 Gramatycznie – liczba pojedyncza: W greckim oryginale (Textus Receptus) użyte jest słowo „ὁ δὲ καρπὸς τοῦ πνεύματός ἐστιν” – co oznacza dosłownie: „Owoc zaś Ducha jest” – liczba pojedyncza: „καρπός” (karpos) = owoc (nie: owoce =

Nie wy mnie wybraliście…

Ewangelia Jana 15:16 (UBG): „Nie wy mnie wybraliście, lecz ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i przynosili owoc, i aby owoc wasz trwał; żeby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek byście prosili w moje imię.” 📖 KONTEKST: Jan 15 Jezus przemawia do swoich uczniów tuż przed ukrzyżowaniem. Mówi o: 🔍 SZCZEGÓŁOWE WYJAŚNIENIE 1.

„Odcina”, czy „podnosi” – J 15:2.

W Jana 15:2 (UBG) czytamy: „Każdą latorośl, która we mnie nie przynosi owocu, „odcina”, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła obfitszy owoc.” Ten fragment budzi pytania, szczególnie o słowo „odcina” – grecki czasownik użyty w tym miejscu to αἴρει (airei), który można tłumaczyć jako: 🔍 Grecki oryginał: πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον

Kapłaństwo, księża, msza – KRK a biblia.

W kontekście całej Biblii Ostatnia Wieczerza nie jest ustanowieniem kapłaństwa w sensie hierarchicznym (księży) ani rytuału Mszy w znaczeniu sakramentalnym Kościoła Rzymskokatolickiego. Biblijne podstawy oraz kontrast między nauką biblijną a późniejszą tradycją kościelną: 🔹 Ostatnia Wieczerza w Biblii 🌿 Główne fragmenty: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22:19; 1 Kor 11:24) Cel Wieczerzy: upamiętnienie ofiary

Komu odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; a komu zatrzymacie, są im zatrzymane.

Jan 20:23 (UBG): 🔹 Grecki tekst (Textus Receptus): ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. 🔍 Kluczowe słowa: 📜 Kontekst: Ten werset pochodzi z momentu, gdy Jezus po zmartwychwstaniu ukazuje się uczniom, tchnie na nich i mówi: „Weźcie Ducha Świętego” (Jan 20:22). Następnie daje im to zdanie o odpuszczaniu i zatrzymywaniu