wydajcie go szatanowi na zatracenie ciała

1 Koryntian 5:5 to bardzo istotny fragment, który pokazuje, jak Boża sprawiedliwość i łaska współistnieją w stosunku do wierzącego, który upadł. Ten werset nie tylko potwierdza duchową tożsamość upadłego wierzącego, ale także ujawnia cel dyscypliny w eklezji: zbawienie ducha mimo sądu nad ciałem. 📖 1 Koryntian 5:5 (UBG) Tego [człowieka] wydajcie szatanowi na zatracenie ciała,

Nowonarodzony człowiek nie jest już swoim ciałem.

1 Koryntian 15:38–44, jasno to ukazuje: człowiek nowonarodzony nie jest już związany ze swoim cielesnym, przemijającym „namiotem” — bo jego tożsamość jest duchowa, nie cielesna. 📖 1 Koryntian 15:38–44 – kluczowe wersety „Ale Bóg daje mu ciało, jakie chce, a każdemu z nasion jego własne ciało…” (w. 38) „Tak też jest ze zmartwychwstaniem umarłych: sieje

Utracalność usprawiedliwienia/zbawienia w świetle Hebrajczyków 6:4–6.

Przeanalizuj w kontekście całego naszego rozważania Hebr. 6:4–6. Ten fragment nie mówi że ktoś odpadł i stracił usprawiedliwienie/zbawienie, tylko że nie da się go przywrócić przez ponowne głoszenie Chrystusa i pokutę jak dla nienowo narodzonych (ponowne Krzyżowanie Jezusa), tylko że musi wrócić do swojej nowej tożsamości którą już ma w Chrystusie. Przeanalizujmy Hebrajczyków 6:4–6 bardzo

Nowonarodzenie, a utrata usprawiedliwienia.

Usprawiedliwienie z wiary zradza nas jako nowe stworzenie w Chrystusie, tak? A więc Bóg zradza nas jako swoje dzieci w nowej naturze Jezusa Chrystusa – duchowej (nowonarodzenie). Więc gdy by można było stracić usprawiedliwienie, czy nie oznacza to, że Bóg musiał by „zabić” swoje nowonarodzone dziecko/syna? Pytania te dotykają bardzo głębokiej prawdy o nowym narodzeniu